وسعت آسمان را در نگاهت دیدم در جهنم دنیا گرفتار بودم نجاتم دادی خالصانه بی ریا در چشمانت گرمای خورشید را دیدم نه! خورشید در برابر چشمان بخشنده ات زانو زده بود... وسعت دریا را در قلبت لمس کردم نه! دریا در مقابل قلب تو جویباری بیش نبود! عظمت نگاه تو معجزه ای الهی است برای خودت پیامبری شدی! و قلب زنگار گرفته ام را شفا بخشیدی ماه را همچون کودکی در بر گرفته ای خاستی تا همیشه آسمانش باشی... همه نور شدی و بر او تابیدی بدینسان بود که ماه شد ماه و دلبری کرد بی آنکه بداند روشنایی و نور وجودش از توست... ---------------------------- پ.ن: پیامبرم باش
نوشته شده در پنج شنبه 93/1/21ساعت
4:54 عصر توسط در انتظارِ آفتاب نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
آمار وبلاگ